Waar is nummer drie?

Met de wekker om half vijf waren we lekker vroeg wakker. Dit was ook het eerste moment waarop ik het uurtje tijdverschil echt merkte. Anneke had heerlijk geslapen, maar mijn nacht was wat onrustiger. Mogelijk had ik ontwenningsverschijnselen doordat ik de champagne had laten staan. Iets om morgen op te letten.

In het restaurant stond de koffie al klaar en wat muesli voor wie al trek had. De auto van Nathan bleek nu erg gewild en zat helemaal vol. De KLM crew hadden hun collega's ingelicht dat dit toch echt de fun-car was en dit had effect. Voordat Nathan was ingestapt hadden we al een volledige safety briefing gehad en wist iedereen waar de nooduitgangen waren. Dit zette de toon voor een gezellige rit.

Een beetje enthousiasme was ook wel nodig. Het was nog donker en koud en er was nog geen dier te zien. Nathan gaf al aan vooral te focussen op het vinden van de drie leeuwen in Welgevonden. Dus begon een voorzichtige tocht waarbij de gids voortdurend op zoek was naar sporen. Hele tactieken werden via de portofoon besproken en de gidsen van de andere lodges en Kololo spreidden zich allemaal uit om een zo groot mogelijk gebied af te zoeken. 

Het begon inmiddels licht te worden, maar we hadden nog geen dier gezien. Zelfs de in grote getalen aanwezige zebra's, impala's en wildebeesten waren niet te spotten. Na een winderig uurtje werd het eerste wild gespot, maar helaas niet de gewilde leeuwen. Net als de dieren bleef de zon zich ook verschuilen. In combinatie met de harde wind was de ochtend een stuk kouder dan we hadden verwacht. Na twee uur alle hoeken van het park afzoeken hadden we nog niks groter dan een zebra gezien. Over de porto hoorden we wel over een gespotte giraf, maar dat was niet ons doel. We begonnen ons langzaam af te vragen waarom we eigenlijk zo vroeg waren opgestaan. De sfeer in de auto bleef echter positief. Bij de KLM weten ze natuurlijk een lange zit aangenaam te maken.

Maar daar was dan eindelijk het verlossende woord. De leeuwen waren gespot. We waren gelukkig niet ver en waren vrij snel ter plaatse. De leeuwin lag halverwege de heuvel en kwam net met haar hoofd boven de begroeiing. Het begint een beetje standaard te worden, maar door te focussen op de leeuwin ver weg misten we helemaal de leeuwin die bijna naast de auto lag. Ze bleven erg kalm poseren voor mooie foto's.

Hierna was het tijd om een beetje op te warmen met een warm drankje. Nathan zocht hiervoor een mooi plaatsje uit naast een poel met twee nijlpaarden. We hebben mooie onscherpe foto's van neusgaten en oren. Maar toch, we hebben nijlpaarden gezien.

We wilden net inpakken en verder rijden toen het bericht kwam dat de derde leeuw, het mannetje ook was gezien. Deze was wel een eindje weg, maar Nathan wilde niet dat we dit zouden missen. Hij begon aan wat hij noemde een Ferrari-safari. Binnen rap tempo waren we boven op de berg waar de leeuw zich bevond. Hier vonden we ook een leeuwin. De oplettende lezer weet nog dat ik het had over drie leeuwen in Welgevonden. Deze leeuwin was dan ook van de leeuw gescheiden door een hek en bevond zich in een ander park. Het was voor de twee leeuwen onmogelijk om bij elkaar te komen en ze bleven mistroostig naar elkaar kijken.

In sneltreinvaart gingen we vervolgens weer terug naar Kololo. Onze drie uur durende safari was al lang voorbij. De reden dat we een uur langer weg bleven was uiteraard de zonnebril die een eerdere gast was verloren en die we zijn wezen zoeken. Dus voor alle duidelijkheid, mocht iemand van Kololo dit lezen, het had niks te maken met de leeuwen.

Verhaal is tot vrijdag 10 uur 's ochtends. I.v.m. storm en onweer was wifi down. Onze reisblog wordt snel weer vervolgd.